Gisterenavond om 22.45 uur
is mijn schoonvader overleden.
30 dec. 1937,
30 dec. 2010.
Waarom moest het zo gaan,
waarom doen wij elkaar dit aan.
Het had heel anders kunnen zijn,
dan al dat gevecht en pijn.
Toen eindelijk de zon begon te schijnen,
begon je verstand te verdwijnen.
Heel langzaam verliet je ons hier,
ook toen nog was je vrolijk en vol plezier.
Soms had je het ook erg zwaar,
en kreeg je de touwtjes niet meer aan elkaar.
Moeilijk was het om je zo te zien lijden,
en dat onze wegen weer langzaam moesten scheiden.
Nu heb je je rust gevonden,
jammer dat we samen niet langer verder konden.
vrijdag 31 december 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Joke, wat een prachtig gedicht! Ik heb het kippevel dik op mijn armen staan. Heel veel sterkte voor jouw, Robert en de kids. Dikke knuffel, Claudia
BeantwoordenVerwijderen